Bugün önemli olan etrafımızda yaşananları sorgulamak ya da merak etmek değil. Aslolan her şeyi görmezden gelmek. Hayatımızı 9 harfli bir güzellemenin arkasına yapıştırmak. Ve tabii ki sonraki kuşaklara daha da berbat bir dünya bırakmak için birbirimizle yarışmak…
Bir dönem, bizim kuşağın klişe yaftasıydı “apolitik gençlik”… Politikadan, sorgulamaktan, yargılamaktan ve her türlü soru işaretinden uzakta yaşamakla eleştirilirdik. Hatta bir ara o kadar çok öyle olduğumuza inandık ve inandırıldık ki kendimizi bile eleştirmeye başladık! Ancak sonra bir de baktılar ki politikanın dibine kadar batmıştık; batırılmıştık. Rahatsız oldular.
Bugünse (aslında her zaman olduğu gibi) en büyük erdem; yavşaklık üzerine kurulmuş olan düzende çocukluğun o güzelim oyunlarından birini oynamak: Bir, iki, üç, tıp!
Sorgulamak, en büyük günah; sessiz kalmak ve öğrenmek yerine sadece sorgulamadan, öğrenmeye çalışmadan bir robot gibi sadece denileni yapmaksa erdem piramitinde en tepe nokta! Her kuşak, sonrası için daha da boktan bir dünya bırakmaya and içmiş. Ancak bu tüy dikme operasyonu, son 150 yılda ışık hızı ile hareket ediyor. Laf olsun diye söylediğinde bile güldürmüyor insanları “tüy dikmek”. Çünkü şu an tek yarış, o tüyü en hızla ve en yükseğe dikme yarışı. Ancak bu “yavşalık”ta yarışabilirse insanoğlu yaşayabilir. Zira her gün daha da zorlaşıyor nefes almak.
Ülkenin içindeki hali, Wlodek Pawlik’in “Improvisation”ları gibi: Bir an uçurumun kıyısında, bir an güzelliğin ortasında… Her şey doğaçlama…
Bir gün daha bitiyor. Bırakın duygusal yaşamayı; düşünmeyi, sorgulamayı… Ölenle ölmeyi, kalanla yaşamayı! Altına yattığınız her insan, yaladığınız her uzuv hesaplarınızdaki sıfırları ya bugün arttırıyor, ya da yarın arttıracak. Yani bir çeşit yatırım diyelim. Yatırımın en doğru aracı da anladığınız gibi bedeniniz. (Bu paragraf sert sevenler için)
Hâlâ mı kararsızsınız? Ya bir Mr. White olursunuz, ya bir Pinkman ya da bir Saul Goodman… Tercih sizin. Ben Francis Underwood olmayı tercih edenlerdenim.
Kağan Konçak – kagan.koncak@gmail.com