Özlemek gurbette olduğun yerde geçen arabaların plakasında ilinin plakasını gözlemek, veya ne biliyon mu soğuk havada “çay içer misin” diye birisinin sormasını özlemek. İşte ağacım ciğerden, kalpten hızını kestiremediğin en yüksek kilometre, sesi taaaa uzaydan duyulacak kadarda yüksek ses özlemek ve Müslüm Baba’dan “HASRET RÜZGARLARI” veya Azer Bülbül’den “İLLEDE SEN”, gece gelende gözlerinde denizin suyu kadar birikmiş yaşlarla yaşlanırsın ya hah işte o ağacım özlemek.
Hicaz makamının elektro bağlamayı tezenesiz çalmak, BABA YORGUN yazısı duvarda il garajlarında yolcu otobüslerinde el sallamak, matiz kafayla kimse olan telefona sarılıp aramak ilk önüne gelen ismi rakam veya yazı özlemek işte agacım ağır yaralı.
Neyse dahası da var ama alfabe yetmiyor bazen ne sevdiğinin adını yazmaya ne de derdini paylaşmaya. Özlemek işte ağacım “yalnızım” deme niye biliyon mu ağacım
gece ışıklar sokakta söndüğünde gölgen bile yok yanında neyse yelken olup yol alayım, elimde hastalık zamanımdan beri düşürmediğim tesbih ve dilimde ALLAH her saniye ŞÜKÜR.
Selam sevgi ve barış. ALLAH’a emanet olun.
Yazı: Yener Çevik