İki yıldır rutine bağladım mutlaka midemden dolayı hastanelik olup serum yiyorum. Ama pis boğaz olmam sebebiyle yaşadığım ve hastanede biten gıda zehirlenmelerinden önce beni hastaneyle yakın ilişki içerisinde tutan şeyin “kulak temizleme çubuğu” olduğunu söylemeliyim.
Dört sene önce elimin ayarının fazla kaçması sonucu o çubuğu sol kulağımın içerisine doğru fazla ileri götürmem sebebiyle kulağımdan çeneme vuran tarifsiz bir acı hissetmiştim. Geçer diye bekledim ama acı daha da katlandı. Bende hastaneye gittim doktora kulağımı gösterince anladı mevzuyu “Bu çubuklar çok zararlı ve tehlikeli” dedi. O sırada hemşire bana iğne yapmakla meşguldü. Ve ben kulak temizleme çubuğunu ne kadar haşin kullanıyorsam o da şırıngayı en az o kadar haşin kullanıyordu.
Aradan seneler geçti ben o çubukları unutmadım. Onlara karşı vefalı davrandım ve bir şans daha verdim. Ama sonuç değişmedi yine canımı yaktılar. Kulağıma verdiler hasarı. Sol kulağım az işitmeye başladı, dünyayı mono duydum. Ama çok da şikayetçi olmadım. Çünkü bir kısım ağız ishali insanları stereo olarak dinlemek yerine daha az duyan kulağımla dinlemek sinir sistemim açısından daha yararlı oldu. Çok da kızamadım kulak çubuğuna, bir kaç günün ardından kulağım normale döndü.
Keşke bu çubukların daha büyük boyları üretilse de ağız ishali insanların ağzına soksak sesleri çıkmasa diye düşündüm. Toplum kafa dinlese, hayat bayram olsa.